O mnie

Moje podejście do nauczania rodzi się z pasji do odkrywania praw rządzących przyrodą. Jako absolwent, doktorant i pracownik Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego specjalizuję się w fizyce materii skondensowanej i nanostrukturach półprzewodnikowych. Prowadzę badania nad kondensatami polarytonów ekscytonowych oraz polarytoniką na bazie perowskitów — realizuję eksperymenty w temperaturze pokojowej i eksploruję zastosowania piątego stanu skupienia materii w optycznie sterowanych sieciach neuromorficznych. Wcześniej pracowałem nad hiperbolicznymi metamateriałami opartymi na studniach kwantowych CdTe dla zastosowań telekomunikacyjnych.

Doświadczenie międzynarodowe (studia w KEPCO INGS w Korei Południowej przy elektrowniach Kori) oraz współpraca z przemysłem (LOT, KGHM, Oxygen Forest) w obszarze transformacji energetycznej i inwestycji w modułowe reaktory jądrowe wzbogaciły moje spojrzenie na praktyczne zastosowania badań naukowych.

W pracy dydaktycznej stawiam na ciekawość, praktykę i powiązanie teorii z zastosowaniami. Stosuję nauczanie problemowe (PBL), zajęcia laboratoryjne i demonstracje eksperymentalne, zadania projektowe łączące fizykę, chemię i matematykę oraz indywidualne sesje mentoringowe.

Zdarza mi się też korzystać z metody, którą z humorem nazywam „na ciotkę z Ameryki”: najpierw tłumaczę trudne zjawisko tak, jakbym miał je objaśnić komuś zupełnie spoza świata nauki — prosto, obrazowo i z odrobiną żartu. A potem… wrzucam studentów na głęboką wodę ćwiczeń praktycznych, obserwując ich z boku w milczeniu niczym ratownik na basenie. To podejście uczy samodzielności, odwagi i pewności w posługiwaniu się wiedzą.

Innym razem stosuję metodę „na GWT” (skrót od „głupi wyraz twarzy”). Polega ona na tym, że w nieznoszącym sprzeciwu tonie pokazuję uczniowi krok po kroku, jak podejść do problemu, podając wzorcowe rozwiązanie i komentując je niemal automatycznie. Efekt? Uczeń, patrząc na prostotę wywodu, sam dochodzi do wniosku, że zagadnienie nie jest takie straszne, a jego opanowanie to kwestia ćwiczeń i regularnego treningu. Krótko mówiąc: metoda działa trochę jak lekkie „wjechanie na ambicję” – nikt nie chce zostać pokonany przez zwykłe równanie, skoro „przecież to takie oczywiste”.

Przygotowuję uczniów do egzaminów i prowadzę lekcje fizyki i matematyki po polsku, angielsku i hiszpańsku, integrując naukę języka z treściami przedmiotowymi. Mój styl to łączenie rygoru naukowego z empatią: rozwijam krytyczne myślenie, umiejętność samodzielnego rozwiązywania problemów i odwagę do zadawania pytań. Celem jest nie tylko przekazywanie wiedzy, lecz również inspirowanie kolejnych pokoleń do odkrywania i tworzenia.

Język nauczania:

Angieslki, , Polski