Nie zawsze wszystko dzieje się „tu i teraz”, chociaż (głównie ze względu na chęć ułatwienia sobie życia i brak wiedzy) wielu początkujących w języku angielskim lubi zastosować takie gramatyczne uproszczenie. Na dłuższą metę jednak nie da się obyć bez czasu przyszłego, trzeba zatem poznać zasady, jakie nim rządzą. A w angielskim, jak to w angielskim – na jednym czasie przyszłym się nie kończy… Oto co musisz wiedzieć!
Jakie są główne czasy przyszłe w języku angielskim i kiedy je stosować?
Uczenia się nowych konstrukcji gramatycznych w języku angielskim przede wszystkim nie należy się bać. Wręcz przeciwnie – trzeba dać im trochę czasu na utrwalenie i zapamiętać, że tzw. błędy początkującego są nieuniknione. Z takim nastawieniem można rzucić się w wir teorii!
Future Simple, czyli czas przyszły prosty
Najczęściej spotykany, można z jego pomocą wyrażać obietnice, intencje, przewidywania i spontaniczne decyzje. Warto pamiętać, że w każdym z czasów z grupy „future” można budować zarówno zdania twierdzące, przeczące, jak i zadawać pytania.
- Twierdzenie: Podmiot + will + czasownik w bezokoliczniku,
- Przeczenie: Podmiot + will not + czasownik w bezokoliczniku,
- Pytanie: Will + podmiot + czasownik w bezokoliczniku.
Jeśli zatem w rozmowie słyszysz charakterystyczne „I will” to masz pewność, że ktoś zaczyna mówić o czymś, co dotyczy przyszłości. Jednak samo „will” nie gwarantuje jeszcze tego, że będzie to zdanie w Future Simple. Są jeszcze cztery inne czasy, które trzeba poznać.
Future Continuous
Ktoś, kto przerobił już czasy teraźniejsze, z pewnością dostrzeże pewne podobieństwa w nazewnictwie. Niestety trudniej jest już wytłumaczyć, czym czas przyszły z dopiskiem „continuous” różni się od tego prostego. Jest bowiem używany względem działania, które będzie się odbywało w określonym momencie w przyszłości. Konstrukcja wygląda następująco:
- Twierdzenie: Podmiot + will be + czasownik z -ing,
- Przeczenie: Podmiot + will not be + czasownik z -ing,
- Pytanie: Will + podmiot + be + czasownik z -ing.
Na początku trudne wydaje się to, jak odróżnić w trakcie konstruowania wypowiedzi, jaki czas należy do niej do niej użyć? Cóż, na początku nie jest to łatwe, później można wpaść w rutynę.
Future Perfect
O ile dwa poprzednie czasy były bardzo łatwe w konstruowaniu, tak przy trzecim dochodzi komplikacja w postaci nauki czasowników nieregularnych. Future Perfect z powodzeniem użyjemy w sytuacji, która będzie ukończona przed określonym punktem w przyszłości.
- Twierdzenie: Podmiot + will have + czasownik nieregularny w trzeciej formie lub w czasownik z -ed (Past Participle),
- Przeczenie: Podmiot + will not have + czasownik nieregularny w trzeciej formie lub w czasownik z -ed (Past Participle),
- Pytanie: Will + podmiot + have + czasownik nieregularny w trzeciej formie lub w czasownik z -ed (Past Participle).
Przykłady zastosowania Future Perfect podajemy w kolejnym akapicie, a tymczasem konstrukcja ostatniego z czasów.
Future Perfect Continuous
On opisuje zdarzenie, które będzie trwało do określonego punktu w przyszłosći, ale z naciskiem na określenie długości tego momentu.
- Twierdzenie: Podmiot + will have been + czasownik z -ing,
- Przeczenie: Podmiot + will not have been + czasownik z -ing,
- Pytanie: Will + podmiot + have been + czasownik z -ing.
Z ulgą można zatem stwierdzić, że trudności rozpoznane w „czystym” Future Perfect nie zostały pogłębione i
