Z jakich zaimków względnych oraz przysłówków można skorzystać w zdaniach relative clauses?
Wiemy już, do czego nam się przyda wiedza o zdaniach względnych w języku angielskim, teraz pora na konkrety. Najlepiej zacząć od poznania słówek, po których obecności można łatwo poznać, że mamy do czynienia ze zdaniem typu relative clauses.
Będą to zaimki względne:
- Who – najczęściej będzie pełnił funkcję podmiotu, odnosi się do osób.
- Whom – używany w języku formalnym oraz jako dopełnienie, również w odniesieniu do osób.
- Whose – celem jest wskazanie posiadania lub przynależności, może odnosić się do zwierząt, rzeczy i osób.
- Which – występuje w formie podmiotu lub dopełnienia, odnosi się do pojęć abstrakcyjnych, zwierząt oraz rzeczy.
- That – zastępuje which, who oraz whom w zdaniach definiujących (defining relative clauses, o których za chwilę) i może być użyty w stosunku do zwierząt, rzeczy oraz osób.
Jak również przysłówki:
- Where – do określania miejsc.
- When – w stosunku do czasu.
- Why – jako określenie powodu.
Każda z tych ośmiu opcji powoduje, że zyskujemy więcej precyzji w naszym przekazie, jesteśmy w stanie coś lepiej wytłumaczyć lub opisać.
Jakie są rodzaje zdań względnych?
Zgodnie z obietnicą poruszymy jeszcze dwa rodzaje zdań względnych, z którymi można się spotkać. Co ciekawe, rozpoznajemy je między innymi po zapisie:
- Definiujące zdania względne (defining relative clauses) – są „dostawcami” kluczowych informacji, budowane z nimi zdania są zapisywane bez przecinków. Używamy: who, whom, which, that, whose.
- Niedefiniujące zdania względne (non-defining relative clauses) – będą dostarczały dodatkowych informacji, dokładnie tak, jak w pierwszym przykładzie. Zapis będzie obejmował oddzielenie wtrącenia przecinkami. Używamy: who, whom, wich, whose.
Przysłówki when, where oraz who mogą występować w obu rodzajach zdań.
Aby jeszcze lepiej zrozumieć definiujące zdania względne jako rodzaj, podajemy przykład:
The woman who lives next door is a doctor.
Dowiadujemy się, że kobieta mieszkająca obok jest lekarzem – gdybyśmy nie mieli informacji o jej miejscu zamieszkania, zdanie byłoby bardzo nieprecyzyjne:
The woman is a doctor.
Kobieta jest lekarzem – ale która kobieta? Pewnie takie pytanie padłoby sekundę po wypowiedzeniu takiego niepełnego zdania, bez kluczowej informacji.
Ciekawostka: można stworzyć zdanie zawierające podwójną informację: definiującą i niedefiniującą. Pierwsza będzie kluczowa, a bez drugiej – możemy się obyć. Przykład:
The house that we bought last year, where we now live, has a beautiful garden.
Ponownie – gdybyśmy stwierdzili, że dom ma piękny ogród, to pewnie padłoby pytanie: ale który dom? Dlatego umieszamy kluczową informację „ten, który wybudowaliśmy w zeszłym roku”. Całość możemy uzupełnić o dodatkowy przekaz „i w którym teraz mieszkamy”. Oczywiście granica jest delikatna i czasem ciężko stwierdzić, która informacja spośród tych dwóch będzie dla odbiorcy bardziej przydatna do „namierzenia” domu, o którym mowa.
Jak poprawnie stosować zdania względne w języku angielskim?
Przede wszystkim trzeba ćwiczyć, ponieważ główną trudność sprawia odpowiedni dobór zaimków, które są często mylone. Błędy te wynikają z nieznajomości zasad gramatycznych (w stosunku do kogo używa się danego zaimka, w jakich sytuacjach). Te informacje należy po prostu posiąść, a później wielokrotnie powtórzyć, konstruując kolejne zdania.
Potrzebujesz więcej ćwiczeń? Możesz je odbyć z nauczycielem, który jeszcze lepiej wytłumaczy Ci każdą zawiłość relative clauses i nie tylko. Zajęcia indywidualne w BUKI School są niezwykle przyjemne, bo przeprowadzone w bezstresowym środowisku. Nauczyciel jest tu w pełni do dyspozycji ucznia – jeśli po obu stronach jest wola pracy nad zagadnieniem, to sukces w nauce języka będzie zdecydowanie bliżej, niż na jakimkolwiek kursie!
